این کتاب مشاهدات نصرت الله محمودزاده است از بمباران شیمیایی حلبچه. «وقتی این خاطرات را می‌نوشتم، خیلی بر من سخت گذشت. نمی‌دانم حال که شما قصد ورق زدن این صفحات غمگین جنگ را دارید، چه حالی به‌تان دست خواهد داد. فروش چهل‌هزار نسخه‌ای از این کتاب، بیشتر در مناطق کردنشین بود...»

گزیده متن :

از درون خانه‌ای که در ابتدای محله واقع شده است، صدایی به گوشم می‌رسد. صدایی که توجهم را به خود جلب می‌کند و مرا به سوی خانه می‌کشاند. یعنی کسی زنده مانده است؟ چه طور؟ شاید وزش باد مانع نفوذ گازهای شیمیایی به داخل این کوچه شده باشد! در باز است و اتاق‌هایش به هم ریخته. هیچ کدام از لوازم خانه سرجای خودش نیست. فریاد مظلومانه‌ای مرا سر جایم میخکوب می‌کند و گریه‌ی وحشت زده‌ چند کودک، تمام وجودم را فرا می‌گیرد. چرا آنها می‌گریند؟ وارد حیاطی می‌شوم که شماره‌اش برایم آشناست: 598...